10 Kasım 2011 Perşembe

Nerdesin Atam!

Sen öğrettin bana kalem tutmayı, abece yi, beraber saydık, bazen güldük bazen ağladık.
Annemden ilk defa ayrılmıştım, gözyaşlarım sel olmuştu, hıçkırıyordum, ama sen sarıldın bana,
hem de sımsıcak. Alışmıştım kısa sürede sana canım öğretmenim.
O gün paramı kaybetmiştim, aç kalmıştım, ama sen fark ettin beni, kantine götürdün, tost aldın canım öğretmenim.
En değerleri varlıklar sana emanet, ülkenin geleceği sana emanet.
Bazen sırdaşım oldun, bazen arkadaşım, bazen anam oldun, bazen babam…
Aramızda öyle güçlü bir bağ vardı ki hiç kopmayacak, sen farklıydın benim için canım öğretmenim.
Söz Atamızda;
Öğretmenler; Cumhuriyetin fedakar öğretmen ve eğitimcileri, yeni nesli sizler yetiştireceksiniz. Ve yeni nesil sizin eseriniz olacaktır...
Dünyanın her tarafında öğretmenler, insan topluluğunun en fedakar ve muhterem unsurlarıdır.
Bir millet irfan ordusuna malik olmadıkça, savaş meydanlarında ne kadar parlak zaferler elde ederse etsin, o zaferlerin yaşayacak neticeleri vermesi, ancak irfan ordusuyla kaimdir. 
Eğitimdir ki bir milleti ya hür, bağımsız, şanlı, yüksek bir topluluk halinde yaşatır; ya da milleti esaret ve sefalete terk eder.
Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir. 
Öğretmenden, eğiticiden mahrum bur millet, henüz bir millet adını alma yeteneğini kazanamamıştır.
Öğretmenler! Cumhuriyet sizden, fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller ister.
Ey büyük Atam! Bugün seni anıyoruz, bütün okullarda anma törenleri düzenlendi, ama içimiz buruk…
Seni özlüyoruz, hem de çok…
Sen bizi el üstünde tuttun, belki de en çok meslek gruplarından bize önem verdin, çünkü biliyordun öğretmenin ne demek olduğunu ama bugün senin el üstünde tuttuğun öğretmen, ayaklar altında paspas oldu. Hor görülüyor, ciddiye alınmıyor, önem verilmiyor, azarlanıyor.
Başımıza gelen aşağılamakla, eleştirmekle işe başlıyor, gelen gideni aratıyor.
Sen bize kamudaki en yüksek ücreti layık görürken aman vekil ücreti öğretmen ücretini geçmesin derken şu an okuldaki hizmetli bile bizden değerli, daha çok ücret alıyor. Ama biz ücrete değil bize verilen kıymete daha doğrusu kıymetsizliğe üzülüyoruz. Ve kendimizi çok kötü hissediyoruz.
Nerdesin Atam nerdesin………………….
Bora Arslantürk
Matematik Öğretmeni